tristor

[3229] trīstor, ātus sum, āri (tristis), traurig-, betrübt sein, Vulg. 1. regg. 20, 3 u. epist. Iacobi 5, 13. Interpr. Orig. in Matth. 117 (?), Iul. Val. [3229] 3, 14. p. 113 (b) ed. Paris. Schol. Iuven. 13, 11. Ruric. epist. 1, 151. – / Sen. prov. 2, 5 u. de ira 2, 7, 1 jetzt contristari.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 3229-3230.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: